 Happy Creatives | Season 1 | Episode 10 | Tim Hofman (Programmamaker) Dit maakt me dus enthousiast. Met Tim kunnen praten over creativiteit. Ik heb hem heel hoog zitten als programmamaker, maar ook als schrijver, tekenaar en als vriend. We kennen elkaar al heel wat jaren, toen ik net begon bij GeenStijl en hij nog twijfelde over zijn studie Communicatie. Het is altijd tof om elkaar te spreken, maar nu specifiek over creativiteit en shit maken, daar had ik dus heel veel zin in. Je oudtante in Sassenheim ‘Dit is de Intercity van Utrecht naar Den Haag Centraal’, is wat ik hoor als Tim de telefoon opneemt. Op weg naar Den Haag, een politicus interviewen. Bij Tim heb ik altijd het idee dat hij onderweg is om weer iets interessants te maken, letterlijk dan wel figuurlijk. Is natuurlijk niet waar, hij is ook echt wel eens op weg naar super saaie shit, of de bouwmarkt, of een meeting die saaier is dan de tandenstoker die geprikt zit in zo’n augurk met worst eromheen op de verjaardag van je oudtante in Sassenheim. Maar het gaat om het idee: Tim maakt regelmatig dingen die me verbazen, ontroeren, laten lachen of in ieder geval tegen mijn zoontje Jens doen zeggen “hey kijk, dat is Tim, waar je altijd mee Mario Kart”. Hoe dan ook. Het creatieve spectrum waarbinnen Tim zich begeeft is breed. Hij maakt TV, docu’s, filmpjes voor op het internet, maar ook muziek, tekeningen en dichtbundels. Waar wil je dat mensen je van kennen, vraag ik hem, als de conducteur klaar is met door de trein heen blerren. ‘Eerlijk, als programmamaker’, antwoordt Tim. ‘En het maakt me eigenlijk niet uit welk programma. Dat is wat ik doe, ik maak programma’s. Dat is mijn baan. Liever dan dat ze me zien als activist, of zelfs schrijver.’ 'Alleen maar cynisme, dat ben ik wel een beetje zat, ja.' Antireactie en vrijheid ‘Iets begint met een grondbeginsel’, legt Tim uit als ik hem vraag hoe een idee bij hem ontstaat. ‘Een scene, een regel tekst, zoiets. Daar ga je dan mee aan de slag en dan gaandeweg leer je wat het wordt. Ik werk slecht als iets al helemaal een afgerond concept is, er moet ruimte inzitten om het idee te sturen. Die docu “Terug naar je eigen land”, over het kinderpardon, begon met het visuele idee van een uitgezet kind in gesprek met een politicus in de Tweede Kamer en daar zijn we omheen gaan werken. Zo ontstaan veel van mijn gedichten ook gewoon maar met een regel die in mijn hoofd zweeft en daar ga ik dan mee aan de slag.’ Maar waar komt dat grondbeginsel dan vandaan? ‘Wat meestal gebeurt, is dat ik iets zie of vind of voel en daar dan een antireactie op geef. Dus het is niet zo gek dat ik me veel bezig hou met taboes en machtsconstructies. Oh wacht, ik sta in een stiltecoupé nu, ik loop even door, anders is het zo asociaal.’ Aan de telefoon is het stil, op wat treingeluiden na. Ik denk een “Hey Tim!” op de achtergrond te horen. ‘Eigenlijk valt alles wat ik maak onder de paraplu van vrijheid. BOOS is gericht tegen machtsconstructen, bijvoorbeeld. Jongeren de vrijheid geven tegen grote boze instellingen te strijden. En het is tegelijkertijd een antireactie op invaljournalistiek, want we passen dat toe maar dan juist op een hele vrolijke manier.’ 'Het creatieve gedeelte is vaak een onderdeel van de route, maar niet het doel op zich.' Intrinsieke behoeften ‘Ook mijn schrijven gaat over vrijheid en je nergens wat van aan te hoeven trekken. Letterlijk, bijvoorbeeld de vrijheid om je niks aan te trekken van hoe een gedicht eruit moet zien.’ In de eerste dichtbundel van Tim staat bijvoorbeeld een verhalend gedicht waarbij de tekst zo is opgemaakt dat het een kruis (niet haken-) vormt, iets dat de inhoud ondersteunt. ‘Maar mijn poëzie komt ook voort uit het gevoel dat ik iets mis, of juist dat ik bepaalde bestaande vormen stom vind. Dat uit zich dan uiteindelijk in een intrinsieke behoefte om zelf iets te maken.’ ‘Daarin zie ik wel een verandering, de laatste jaren. Mijn nieuwe gedichtenbundel komt al veel meer uit een esthetische behoefte. Iets maken dat ik zelf mooi vind. Uiteindelijk vind ik het ambacht zelf ook boeiend, of dat nu schrijven is of het maken van een programma. Het maken vanuit een antireactie gebeurt steeds minder, ik zie daarin dat ik wel een switch aan het maken ben.’ Het is even stil. ‘Ik vind destructie steeds minder interessant en heb steeds meer behoefte aan het maken van iets constructiefs, denk ik. Bijvoorbeeld met die docu over het kinderpardon. Dat komt voort uit BOOS en is heel constructief. Alleen maar cynisme, dat ben ik wel een beetje zat, ja. Maar goed, misschien is dat op zichzelf ook weer een antireactie.’ 'Ik werk slecht als iets al helemaal een afgerond concept is, er moet ruimte in zitten om het idee te sturen.' Highfive Een streven naar vrijheid is essentieel in het creatieproces van Tim, maar er is ook nog zoiets als de praktijk. Als programmamaker bij BNN/VARA worden er dingen verwachten, moeten er formats gevuld worden en ook als schrijver komt de uitgeverij uiteindelijk met deadlines. Uiteindelijk is het ook gewoon echt een baan. Hoe ga je met creëren onder druk om? ‘Ja, lekker’, zegt Tim direct. ‘Onder druk ben ik op mijn best. Geen idee hoe dat kan. Voor het nieuwe boek ben ik twee jaar bezig en echt op de laatste dag lever ik mijn belangrijkste stuk aan. Zo ben ik ook al een jaar bezig met het bedenken van een programma en dat wordt dan pas een paar uur voordat ik het concept moet inleveren ineens concreet. Maar goed, ik heb er dan wel al heel veel over nagedacht. Het zit al die tijd wel ergens in mijn hoofd.’ ‘Kijk, het creatieve gedeelte is vaak een onderdeel van de route, maar niet het doel op zich. Uiteindelijk moet er een product liggen. Dat is ook het leuke van met anderen aan een project werken. Je bouwt op elkaars creatieve input, maar het gaat uiteindelijk om die highfive aan het einde als je doel bereikt is. Ook al is dat last minute voor de deadline van de omroep of de uitgeverij.’ Vooralsnog blijft Tim binnen het creatieve spectrum waarin hij zich bevindt. Programma’s maken en schrijven. ‘Ik vind de dingen die ik doe tof’, zegt Tim. ‘Daar hoeft niet per se nog van alles bij. Misschien uiteindelijk de theaters in met uitvoering rondom mijn gedichten, maar pas als ik de tijd heb om daar focus op te leggen. Ik blijf gewoon doen wat ik doe, heb het prima naar mijn zin zo.’ Er zijn zoveel creatieve mensen op deze planeet. Misschien wel meer dan zeven miljard. Elke vrijdag (misschien binnenkort donderdag) plaats ik hier een interview met iemand die ik tof vind qua creativiteit. Dat noem ik Happy Creatives, omdat deze mensen allemaal gemeen hebben dat ze anderen blij maken.
Vorige edities van Happy Creatives:
Dit artikel verscheen eerder op LinkedIn. Bron foto: screenshot #BOOS/YouTube Comments are closed.
|
BlogAls ik ideeën heb, waar dan ook over, schrijf ik het hier op. Archief
September 2019
Tags |
RSS Feed